In Australisch water wordt een blauwgroene algentoxine gevonden die verband houdt met motorneuronenziekte.

Een nieuwsbericht in het nieuwsprogramma van Channel 10 van zondagavond Het zondagsproject (en het resulterende artikel) heeft gemeld dat een toxine (BMAA), waarvan wordt gedacht dat het verband houdt met Motor Neurone Disease (MND), is gevonden in een aantal meren en rivieren rond Australië.

Internationaal onderzoek heeft een mogelijk verband gevonden tussen het neurotoxine BMAA (dat een bijproduct is van cyanobacteriën) en MND, maar het is pas recent dat het BMAA-toxine is gemeten in Australische waterlichamen.

"Motorneuronziekte is een progressieve, dodelijke neurodegeneratieve ziekte met de dood van hersencellen die spierbewegingen controleren en uiteindelijk verlamming veroorzaken."

Het zondagsproject verhaal gericht op een aantal mensen bij wie de diagnose MND is gesteld en die in de buurt van Lake Wyangan wonen; een meer gelegen aan de rand van Griffith in New South Wales, Australië. Dit meer is van oudsher gebruikt voor recreatieve doeleinden zoals zwemmen, maar er werd gemeld dat het ook werd gebruikt als drinkwaterbron in tijden van droogte.

Verontrustend werd gemeld dat

"in Griffith is het aantal MND zeven keer het nationale gemiddelde”.

Een professor neurologie van het Center for MND Research aan de Macquarie University, professor Dominic Rowe, vertelde: Het zondagsproject Dat “er is een verbazingwekkende 250 % toename van MND als doodsoorzaak in Australië in de afgelopen 30 jaar”. Hij ging verder met te zeggen dat de oorzaak van de ziekte “kan alleen omgevingsfactoren zijn, het kan niet genetisch zijn”.

Het artikel geschreven door de journalist die rapporteert voor Het zondagsproject verklaarde dat de prevalentie van het BMAA-toxine niet beperkt is tot Lake Wyangan, maar ook is aangetroffen in tal van andere door droogte getroffen NSW-waterwegen, zoals de Darling-rivier, waar onlangs massale visdoden de krantenkoppen hebben gehaald en in Lake Cargelligo, dat 140 km naar het noorden ligt van Griffith.

Blauwgroene algen (cyanobacteriën) gedijen goed in water dat stikstof en fosfor als voedselbron bevat. Cyanobacteriën kunnen zowel stikstof uit de atmosfeer als nutriënten in het waterlichaam benutten; de meest voorkomende manier waarop fosfor een waterlichaam binnendringt, is echter het overmatig gebruik van meststoffen, industriële vervuiling en afvoer van rioleringen. Zodra fosfor het waterlichaam binnenkomt, blijft het in de waterkolom of wordt het opgeslagen in het sediment voor toekomstig gebruik door algencellen. De enige manier om de historische nutriëntenvervuiling van waterlichamen te doorbreken, is door het fosfaat te verwijderen of te binden, waardoor het niet meer beschikbaar is voor algencellen om zich te voeden.

Phoslock is een Australisch product dat eigendom is van Phoslock Environmental Technologies (PET). Het wordt gebruikt om overtollig opgelost fosfor in waterlichamen te binden die, indien onbehandeld, leidt tot algenbloei die giftig kan zijn voor mens en dier die in contact komen met het water. Phoslock wordt door waterbeheerders gebruikt als hulpmiddel om de waterkwaliteit te verbeteren door hinderlijke algenbloei te bestrijden.

Een artikel uit het rapport dat te zien is op "The Sunday Project" is te vinden op:  https://tendaily.com.au/news/australia/a190209owx/the-aussie-town-where-motor-neurone-disease-is-7-times-the-national-average-20190209